Aan het einde van het vorige schooljaar heb ik al te horen gekregen dat ik deze reis heb afgesloten met een 8+. Daar ben ik natuurlijk heel blij mee maar dit weerhield mij niet om mijn verhalen af te maken en alle andere verhalen nog te delen.

In heel mijn reis is er veel gebeurd zoals je hebt kunnen lezen. Ik heb risico’s genomen en ben alle uitdagingen aangegaan. Ik heb geweldige mensen ontmoet die mij hebben geïnspireerd. Ik ben anders gaan kijken naar wat voor ons vanzelf sprekend is, ook heb ik zoveel andere culturen leren kennen en dat alles in één land.

Naast alle mooie momenten waren er ook een aantal dingen waarvan ik ben geschrokken zoals de ruwe omgang met dieren, het afval in de natuur en de mensen die op straat leven of in een eigen gemaakt hutje naast de weg wonen wat vol loopt met regen als het even slecht weer is. En zo ook de mensen die dus bijna niks hebben en toch gelukkig zijn en proberen zoveel mogelijk uit het leven te halen.

Toen ik me realiseerde dat ik sommige dingen niet kan veranderen drong het tot me door dat ik misschien ook niets zou moeten willen veranderen, want wat is deze plek prachtig. Wat ik wel heb kunnen doen is naar mijn idee leuke en leerzame lessen gegeven en leuke activiteiten georganiseerd. Ik heb mijn steentje bijgedragen in de maanden dat ik er mocht zijn.

Ik kan niet omschrijven wat deze reis met mij heeft gedaan, woorden schieten tekort. De liefde die ik heb mogen ontvangen en de dingen die ik heb mogen leren. De herinneringen die ik nooit zal vergeten. Een deel van mijn hart is bij hen en dat blijft zo en ook al ben ik al bijna een jaar terug het gemis blijft lastig. In 90 dagen ben ik me gaan hechten en werd dit mijn tweede thuis, een thuis waar ik sneller aan gewend was dan ik had verwacht. Waarschijnlijk doordat ik wist wat ik kon verwachten. Het kostte me langer om in Nederland weer mijn plekje te vinden toen ik eenmaal terug was. Waar iedereen weer druk is en zich laat lijden door de vluchtige maatschappij. Dankbaar ben ik voor elke lach die ik heb mogen ontvangen, voor iedereen die ik heb mogen ontmoeten, voor alles wat ik heb mogen leren, dankbaar voor alle ervaring die ik in één reis heb mogen opdoen.

Bij deze wil ik van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken. Iedereen die mijn filmpjes heeft bekeken, mijn verhalen heeft gelezen, de foto’s hebben geliked en voor alle lieve berichten en kaartjes. Het verraste me hoeveel mensen met mij hebben meegeleefd. Het gaf mij de kracht om soms tot midden in de nacht te werken aan al mijn verhalen en filmpjes. De belangrijkste verhalen staan nu digitaal zwart op wit en laat ik staan om hopelijk meer mensen te inspireren deze uitdaging aan te gaan. Als je zelf op reis wilt, kies dan vooral wat het beste bij jou past!

Deze tijd zal ik nooit vergeten en ik kan niet wachten om terug te keren om iedereen weer in mijn armen te sluiten.

‘’Caminante, no hay camino, se hace camino al andat’’

‘’Reiziger, er is geen pad, je moet het pad al gaande banen.’’
Spaanse dichter: Antonio Machado