Het lijkt alsof ik hier al weken ben maar morgen is het een week geleden dat ik hier aankwam. Ondertussen heb ik al veel mensen ontmoet en veel meegemaakt. De kinderen van hier hebben unieke namen die lastig te onthouden zijn voor mij, daarom is het wel fijn dat de meeste ook een Engelse bijnaam hebben.

De dag naar mijn aankomst zijn we naar Inwa gegaan, terwijl we in een koets zitten die door paarden word voortgetrokken bewonderen we de prachtige omgeving. Overal waar we uitstappen lopen verkopers rond, ze zijn hier best opdringerig en proberen op je gevoel in te spelen om wat aan je te kunnen verkopen. De plekken die de meeste indruk op mij hebben gemaakt zijn de Nan Myin toren en de Maha Oungmye Bonzan Kyaung. De Nan Myin toren of ook wel de scheve toren van Inwa genoemd, is in 1839 beschadigd door een aardbeving. Deze toren was een onderdeel van Bagyidaus paleis, de rest van het paleis is inmiddels verdwenen. Als laatste kwamen we aan bij het Maha Oungmye Bonzan Kyaung dit is een bakstenen complex in de stijl van een teakhouten klooster. Dit is een van de weinige restanten uit het Ava periode. Het stamt uit de tijd van koning Bagyidaus (1819-1837). Schoenen en slippers moeten op deze heilige plekken uit, dit brengt je naar mijn idee nog dichter bij de natuur. Mijn longyi (lange rok met bijpassende top) passen goed bij het kleurenpallet van deze omgeving.

De volgende dag gaan we naar een waterval die niet heel bekend is bij de toeristen in Myanmar. Het is een enorme klim met de warmte van 37 graden. Uiteindelijk is het wel meer dan de moeite waard. Het water bij de waterval voelt ijskoud aan, maar naar 5 minuten zwemmen gaat het prima. Zu Zu is vandaag als jongste met ons mee en durft nog niet te zwemmen in het ondiepe, daarom neem ik haar mee op mijn rug en zwem naar de overkant, zo kan ze toch mee om onder de waterval te staan. Omgeven door de rustgevende natuur kom ik zelf ook tot rust en kan ik optimaal genieten van de drie blije meiden die met ons mee zijn gereisd.

Naast alle mooie plekken die ik heb mogen zien heb ik ook al mee kunnen helpen met schminken van de kinderen voor de musical, de Lion King. Dit hebben Maud en Lizette geweldig georganiseerd in een periode van anderhalve week.

Bij Tessa heb ik al een les bij mogen wonen, het was een zeer persoonlijke les met verhalen over hun leven. Dit is geïnspireerd op de film Freedom writers.

De groep heeft mij al een Birmese naam gegeven, namelijk Shwe Young. Het betekend gold colour. Ze zien mij namelijk als "the girl with the Golden hair".

Zelf heb ik ook al een spontane les tekenen gegeven. Hiermee wou ik eigenlijk nog even wachten omdat er nu examens zijn, maar de kinderen wilden het zo graag dat ik met al de materialen die ik hier al gekocht heb, ze heb laten werken in de Golden house.

Vanochtend zijn we vroeg vertrokken, wij zijn bij een soort onderwijsbeurs geweest van universiteiten over heel de wereld. De studenten die met ons mee waren konden hier ook meteen hun Engels oefenen. Zelf heb ik ook even een praatje gemaakt met een aantal personen van twee universiteiten die creatieve studies aanbieden.

De reis is intenser dan ik had verwacht, ik kan het lastig met woorden omschrijven. Om een beter beeld te geven van het leven tussen de bevolking maak ik elke dag een filmpje. Mijn doel is namelijk ook dat ik mijn ervaringen met iedereen kan delen. De video's krijg ik helaas niet via mijn blog online dus deze zal ik zo snel mogelijk delen door de links in een blog te zetten.

Nu ben ik onderweg naar Inle Lake, ik ben op het laatste moment meegegaan omdat de afspraak die ik vrijdag had staan niet door ging. Hier zullen we twee dagen gaan doorbrengen. We stappen in een oud busje dat ruikt naar een muf huisje. Ik dacht dat we er zo zouden zijn, maar nu blijkt dat we vannacht om 4 uur s'nachts aankomen. Normaal zou ik me hierover druk gaan maken of het wel past in mijn drukke schema, maar nu voel ik even geen verplichtingen en voel een rust die ik al een tijd niet meer zo heb gevoeld.

Meer over dit nieuwe avontuur laat ik snel aan jullie weten.