De reis naar Inle lake is goed verlopen. We kwamen een uur later aan dan we hadden verwacht. Hier word er alleen niet geklaagd om de vertraging. Vanuit de bus pakken we een taxi naar de monastery (klooster voor monniken) die vanuit hier het beste te bereiken is. We bespreken vooraf de prijs voor de taxirit, zodat we niet voor verassingen komen te staan. Na een tijdje komen we aan bij het water en blijkt dat we nog met de boot moeten. Ondanks we dit van te voren niet wisten pakken we toch de boot om bij de monastery te komen. Op het water genieten we van de zonsopkomst. Prachtig om dit beeld met jullie te kunnen delen, door middel van mijn filmpjes. Rond 7 uur komen we aan en worden we erg warm ontvangen door de monnik. Voor komende dagen word deze plek onze slaapplaats.

Tijdens de reis zijn we veel wakker geweest dus zijn we nog wel een beetje moe. We besluiten daarom om eerst nog een uurtje te slapen voor we op pad gaan. We slapen op een dun matje op de grond. Het verbaasde mij hoe lekker ik dat uurtje had geslapen.

Eenmaal met de boot aangekomen op het land zoeken we naar scooters. Op een plek waar er verschillende staan stoppen we en vragen of we er een paar kunnen huren. Helaas blijkt dat wij ze hier niet mogen huren. Wel word er meteen een tuktuk geregeld die heel deze dag ons overal heen brengt.

We komen als eerst aan bij een wijnproeverij. De wijn smaakt heerlijk en er is ook een adembenemend uitzicht. In de verte in de natuur is een brand te zien. Dit heb ik in de afgelopen tijd wel vaker gezien. Ik was nieuwsgierig genoeg om te vragen wat hier de oorzaak van is. Hier in Myanmar word veel afval gedumpt in de natuur. Dit willen ze schoonmaken en dit doen ze door middel van het afval in brand te steken. Dat er dan ook wat natuur afbrand is schijnbaar hier niet zo gek.

We bezoeken hierna nog een pagode in de bergen en daarna een dorpje op het water. Onvoorstelbaar dat mensen zo op het water leven. Je ziet erg kleine kinderen alleen op bootjes en je kan bij verschillende huisjes zo naar binnen kijken. Ook is er een schooltje op het water.

De volgende dag huren we fietsen. Onze route hebben we de dag van te voren al uitgestippeld. We hebben vijf fietsen, want Mike heeft nog nooit leren fietsen dus die heeft bij Tessa, Tim en mij achterop gezeten. We komen als eerst aan bij een pagode waarvoor we vele trappen moeten lopen. Eenmaal boven zie ik twee puppies waarvan ik de ribben zo kan tellen. Er ligt een blikje boven waar ik wat van mij eigen water in stop. In mijn tas zit helaas geen eten wat ik ze kan geven, daarom besluit ik bij een shop wat cakejes voor ze te kopen en weer terug te lopen over die eindeloze trap. Wanneer de hondjes het met genot eten voel ik de voldoening door me heen stromen. Naar deze bezienswaardigheid gaan we naar de hot spring. De hot spring is een bron met water waarvan de temperatuur hoger ligt dan de omgeving. Omdat je hier alles bedekt houd hadden we alleen maar kleren mee genomen. Eenmaal bleek bij de ingang dat lokale mannen in een ander stuk zitten. In ons stuk waren dus allemaal toeristen in hun zwemkleding. Beetje ongemakkelijk als je met je kleren het water in gaat, maar verder iedereen in zwemkleding zit.

Aan de jongens die met ons mee waren heb ik gevraagd hoe ik kan bidden voor de monnik. Ik wil me aanpassen aan hun cultuur, normen en waarden. Je bid als eerst voor de monnik, daarna voor je ouders en als laatste voor de leraren. In de drie keer dat ik dit heb geprobeerd keek de monnik me met een glimlach aan. Het is onbeschrijfbaar dat mensen met zo weinig/niks toch alles met je willen delen. Al met al een leerzame en leuke reis.

Hier in Mandalay hebben een groot deel van de studenten de examens al gehad, maar een deel moet nog even door. Vele studenten nemen in de drie maanden vakantie de keuze om naar hun eigen dorp of stad terug te gaan. Sommige kinderen hebben deze keuze niet, doordat er niet genoeg geld is of ze geen ouders meer hebben.

De hond van de golden house eet bijna elke avond slippers die staan voor de bieb van de school. Voor de hond heb ik een voedingsbakje gekocht. Die ondertussen al is verdwenen. Waarschijnlijk vond iemand het bakje zo mooi en zit er nu een kindje uit te eten. Op die manier is het ook goed terecht gekomen. Ik heb natuurlijk wel een nieuw bakje gehaald, want eten uit een kapot geknipte fles was toch niet zo fijn. Dit keer heb ik een student van hier er hond laten opschrijven in het Birmees. In de hoop dat het bakje nu iets langer kan blijven staan. De brokken en botjes worden goed gewaardeerd en de hond luistert al redelijk goed. Wel blijf ik natuurlijk ver genoeg uit de buurt en blijf ik op mijn hoede voor mijn eigen veiligheid.

Het is hier nu al zo warm, maar toch noemen ze dit het winterseizoen dat zou je toch niet zeggen met 37 graden. Hierna komt de hot season ben benieuwd hoe ik dat uit ga houden. Zelfs de lokale mensen schijnen daar best moeite mee te hebben.

Ik ga weer verder met mijn lessen voorbereiden en zal zo snel mogelijk weer een verhaal achter laten.