Voor een aankomstdag was het een behoorlijk drukke dag dus als ik wakker word laat ik Ben nog lekker even liggen en ondertussen ga ik het ontbijt ophalen en twee bestelde stukjes gebak, dit heb ik weken geleden geregeld omdat het Ben zijn verjaardag is. Ik wilde graag de naam van Ben op het gebak en een Birmese naam, maar doordat er hier andere letters gebruikt worden en zij meer letters hebben dan wij kun je namen niet letterlijk vertalen dus hebben de kinderen hier een nieuwe Birmese naam verzonnen, namelijk Miote. Ik haal ook nog wat pannenkoekjes en hotdogs. We eten heerlijk op het dak met uitzicht over het schoolterrein.

Na het eten kunnen we meteen in de taxi stappen die ik deze ochtend heb geregeld. We gaan naar Mingun en naar de Sagaing Hill. Net als altijd is onderweg ook weer een mooie ervaring met overal die kleine pagodas en de eigen gemaakte huisjes.

We rijden over een klein bruggetje en de taxichauffeur trapt hard op de rem en horen dan een hond heel hard piepen. De hond loopt kreupel van de auto vandaan en gaat stil zitten naast de kant van de weg, zijn pootje bloed en hij likt het schoon. Ik kan recht in de ogen van de hond kijken en voel me behoorlijk schuldig. We rijden een paar meter verder en dan stoppen we, ik dacht dat er eindelijk iemand was die een dier ging helpen maar in plaats daarvan kijkt de taxichauffeur naar de voorkant van zijn auto en stapt weer in. Op dat moment kan ik mijn tranen niet meer binnen houden, ik weet dat de cultuur hier anders is maar voor mij blijft dit toch heel cru. De dieren hier zijn aan hun lot overgelaten, gelukkig zit Ben naast me die me troost.

We komen aan in Mingun en het eerste wat we zien is de grote tempel. Ook al zie ik het nu voor de tweede keer het blijft indrukwekkend. De vorige keer had ik alleen tijd voor de tempel maar dit keer hebben we alles rustig kunnen bekijken. In Mingun is de grootste koperen bel van de wereld te zien. De bel is vier meter hoog en heeft een omtrek van vijf meter. De binnenkant ziet er ook wel interessant uit dus besluit ik erin te gaan staan, waarna vele mensen me volgen. De binnenkant is alleen wel vol geschreven met teksten die voor mij niet leesbaar zijn.

Voor we uit Mingun vertrekken komen we nog bij de witte Hsinbyume Pagoda. Deze pagoda is gemaakt in 1816. Het is in het echt nog mooier dan op de filmpjes. Op de top heb je uitzicht over de Irrawaddy river. Er zijn gelukkig niet veel toeristen alleen wat Birmese mensen die met ons op de foto willen. We nemen de tijd om rond deze pagode te lopen en ervan te genieten.

Vanuit deze plek gaan we naar de Sagiang Hill, dachten we maar de chauffeur neemt ons nog mee naar een andere plek. Het lijkt een soort museum waar vooral één monnik word geëerd. Helaas kunnen we de Birmese teksten niet lezen anders had ik er wel meer van opgestoken. Ook met behulp van de leerlingen weten we nog steeds niet precies welke plek dit geweest moet zijn.

Als laatste gaan we dan toch naar de Sagaing hill. We genieten opnieuw van een prachtig uitzicht ditmaal van de stad. Door de verrekijker van de taxichauffeur kunnen we er nog meer van genieten.

Bij de gouden pagode zijn er weer veel mensen die met ons op de foto willen, voor we het weten zijn we helemaal omsingeld door mensen met camera's. Zoals ik al eerder omschreef je bent zelf ook een bezienswaardigheid. Dit keer maak ik ook een filmpje om deze vreemde ervaring uiteindelijk ook met jullie te kunnen delen.

De dag sluiten we af in een restaurantje waar ik regelmatig eet.