Vervolg van Yangon,

Na wat gegeten te hebben wandelen we verder en komen we uit bij een groot vierkant park, hier zien we dat aan bijna alle kanten van het park wel iets te zien is. We zien een kerk waarvan de poort op een kier staat en weten niet of het de bedoeling is maar nemen toch een kijkje om de binnenkant te zien. We zien al snel dat deze kerk van binnen lang niet zo mooi is als van de buitenkant. Niet veel verderop is de Sule pagode die midden op een grote rotonde staat. Vanaf hier proberen we de weg te vinden naar de Shwedagon pagode, dit is de allergrootste pagode in Myanmar.

We pakken de kleine stadsbus, want dit scheelt tijd. Uiteindelijk stappen we bij de verkeerde halte uit. Op de kaart zien we dat we te ver zijn meegereden en we lopen een stuk terug langs een meer en een klein uitgestorven pretpark. Bij de bushalte pakken we de eerste bus terug in deze bus is iemand die ons helpt om bij de juiste halte uit te stappen. Bij onze halte stapt ook een Engels sprekende jonge monnik uit en die loopt met ons naar de Shwedagon pagode. Op de weg naar de pagode betreden we de trappen met links en recht tot aan het einde allemaal kraampjes waar spullen worden verkocht. Dan zien we de grote Shwedagon pagode met 50.000 kilo bladgoud eromheen. Om deze grote pagode staan nog vele kleine pagodes met ook vele boedha beelden.

De volgende dag willen we nog naar een kerk die ik op de kaart had zien staan, dit blijkt de grootste katholieke kerk in Myanmar te zijn, de St Mary. Nadat we ons verbaasd hebben over het feit dat er in Myanmar zo een grote en mooie katholieke kerk staat willen we weten waarom alle beelden in de kerk afgeschermd zijn met paarse kleden, helaas spreekt de enige medewerker die aanwezig is geen Engels. Bij het verlaten van de kerk zien we nog een graf in de grond verwerkt en verbazen we ons weer, hier blijkt de Nederlandse bisschop Hendrick Janzen begraven te liggen. Later lezen we meer over deze bisschop, hij schijnt mee te hebben gebouwd aan de kerk. De kerk die door de Nederlandse architect Joseph Cuypers is ontworpen, zoon van Pierre Cuypers (Pierre Cuypers heeft onder andere het Rijksmuseum ontworpen).

Weer aangekomen bij het Hostel proberen we te plannen hoe we onze reis vervolgen en besluiten we naar Hpa-An te gaan. Op diverse kaarten die we hebben zien we dat er een vliegveld word aangeven bij Hpa-An dus pakken we een taxi naar het vliegveld van Yangon. Helaas voel ik me al snel niet zo lekker en probeer ik wat te slapen, ik hoor van Ben dat de rit best wel lang was en dat we allemaal rare binnendoor wegen hebben gehad. Bij het vliegveld proberen we zo snel mogelijk een loket te vinden waar ze tickets hebben naar Hpa-An, al snel blijkt dat dit nogal lastig is door de taalbarrière en uiteindelijk komen we er achter dat er helemaal geen vliegveld is in Hpa-An.

Het is al laat op de avond en we besluiten op het vliegveld te eten bij de KFC en vragen de Wifi code zodat we op internet kunnen zoeken of er andere opties zijn. We boeken een hotel dicht bij het vliegveld en lopen naar buiten, hier schreeuwen de taxichauffeurs je tegemoet met allerlei prijzen maar wij denken het wel te kunnen lopen, zodra we langs de weg lopen stopt de ene taxi na de andere taxi om te vragen waar we heen willen en allemaal vragen ze een andere prijs. De laatste taxi die stopt wil met ons onderhandelen en voor 1000 kyat (nog geen euro) brengt hij ons naar ons hotel.

In de hotel kamer zien we al snel dat het niet het meest schone hotel is maar wel lekker ruim, nadat we op bed neer ploffen zien we dat er een enorme spiegel boven ons bed hangt! Na een vreselijk ontbijt gaan we met de taxi naar het busstation, ook hier is het weer moeilijk om duidelijk te maken wat je wilt en waar je heen wilt maar nadat er een hele groep behulpzame mensen om onze taxi heen staan komen we dan toch op de juiste plek waar de lange busrit naar Hpa-An begint.