Het was een paar dagen voor de terugreis van Ben dat wij nog graag naar Bagan zouden reizen. Door het aankomende Waterfestival was het onmogelijk om met de bus te reizen gezien deze helemaal vol zaten. Ben wilde heel graag Bagan zien, dat kon ik ook wel begrijpen omdat het een prachtige plek is, je word omsingeld door allerlei bijzondere tempels en pagodes. We besluiten om vliegtickets aan te schaffen. Voor mij word het de tweede keer dat ik naar deze plaats ga.

Een paar uur voor we naar het vliegveld gaan probeer ik op straat een taxi te regelen. De taxi staat aan de overkant van de straat en zoals ik al eens heb laten weten zijn de wegen hier erg druk. Na een aantal minuten kan ik eindelijk tot in het midden van de straat komen en moet ik weer wachten aangezien de auto’s, scooters, motors en fietsers achter elkaar aan komen. Het duurt even en dan opeens komt er een motor in plaats van achter mij langs, voor mij langs. Doordat mijn rechter voet iets verder naar voren staat word ik door waarschijnlijk het voetstuk van de motor geraakt, ik maak val in het midden van de drukke weg. Zo snel als de motor kwam was hij/zij ook weer weg.

Snel raap ik mijn mobiel van de grond en het verkeer gaat ondertussen gewoon verder. Zodra ik weer normaal sta kan ik weer doorlopen. Snel regel ik de taxi en loop weer terug. De mannen van de motortaxi’s vragen nog of alles goed gaat en na snel te knikken loop ik door. Binnen de poort stop ik een paar seconden met lopen en mijn adrenaline zakt en op dat moment voel ik pas de pijn. Kreupel loop ik naar de dokterpost op het schoolterrein. Er is geen dokter aanwezig, maar de assistant neemt nog wel de moeite om er een verband omheen te doen. Hierna probeer ik zo vlug als het lukt naar de kamer te gaan en leg Ben uit wat er is gebeurd. Terwijl Ben onze koffer verder inpakt ga ik naar de Bridging room om een verblijf uit te zoeken.

Er zijn vele opties, maar dit keer ga ik voor het eerst voor een luxe hotel. Het is ook nog een mooie aanbieding als we er 3 dagen verblijven. Voor we het weten zitten we in het vliegtuig en hoog in de lucht en zijn we ook weer zo geland, ik geloof dat we maar een half uur hebben gevlogen.

We betalen een hoge prijs voor de taxi, maar als we aankomen valt dat in het niet. Zelf kon ik het hotel al herkennen door de foto’s, maar Ben is nog een beetje verbaasd over hoe indrukwekkend het hotel eruit ziet in vergelijking met alle andere hotels. Het is een prachtig hotel met een grote open aankomsthal. We worden warm ontvangen en meegenomen naar onze kamer. De kamer is ruim en super schoon. We hebben daarnaast nog een eigen terras met uitzicht op het zwembad en op de achtergrond de bergen.

In Bagan hebben we een tour gehad met een reisgids, maakte we het Waterfestival mee, hebben we zelf plekken ondekt en als een kers op de taart heeft Ben mij hier ten huwelijk gevraagd! Aangezien er veel vraag naar is probeer ik het verhaal op papier te zetten. Het aankomende verhaal word het aanzoek.