Het aanzoek

Dit moment was een van de hoogtepunten van mijn reis en daarom wil ik dit met jullie delen. Ookal is het al een paar maanden terug het voelt nog steeds als de dag van gister dat Ben voor mij op zijn knieen ging.

Zoals jullie weten is dit alles gebeurd in Bagan. De dag begonnen met een heerlijk onbijt, direct erna door het transferbusje van ons hotel naar het centrum gereden. Hier besluiten we een scooter te huren. De hele dag reizen we door Bagan en bezoeken vooral de onbekende wegen en tempels. We komen deze dag vanalles tegen, onder andere een tempel vol met dieren. Momenteel is het hot season, waardoor er nu ook weinig toeristen zijn. Hierdoor zijn we regelmatig alleen in de tempels en op vele andere plekken.

Op een afgelegen pad komen we een kleine tempel tegen. Zelf vind ik de vorm bewonderingswaardig en bij deze tempel staan twee prachtige bomen met roze bloemen erin. Omdat er door het warme seizoen veel planten dood gaan door de droogte is het erg bijzonder dat deze bomen zo mooi in bloei staan. Ik verwonder me over deze magische plek waar zoveel rust heerst. Ondertussen is Ben met de camera bezig en neem ik de tijd om rondom de tempel te lopen.

Opeens verbaas ik me over de muziek die afspeelt. De camera staat op de scooter te draaien. De eerste gedachten die door mijn hoofd gingen was dat Ben romantisch met mij wilde dansen, maar in plaats daarvan doet hij mijn handen voor mijn ogen. Op het moment dat hij me aantikt en ik mijn handen laat zakken zie ik dat Ben op zijn knie zit en een ring in een doosje naar mij uitsteekt. Dit was iets wat ik totaal niet zag aankomen. Dus na een paar seconden stilte van verbazing en tranen van vreugde zeg ik volmondig ja! Omgeven door een fenomenale locatie en met de muziek op de achtergrond genieten we samen van dit moment. Het voelt even of we helemaal alleen op de wereld zijn. Dit verklaart ook meteen waarom hij zo zenuwachtig deed. Pas naar 5 minuten komen er twee mensen op de scooter voorbij, ze zien ons foto’s maken van de ring om mijn vinger. De vrouw komt terug gereden en feliciteerd ons in het Nederlands. Hoe wonderbaarlijk is het dat de eerste persoon die ons zo ziet een Nederlandse vrouw is!

Het was al een mooie dag, maar het aanzoek maakt het extra wonderlijk. Na nog een grote tempel te hebben bezocht keren we terug naar ons hotel. In het hotel krijg ik s’avonds een filmpje te zien hoe Ben mijn ouders om mijn hand heeft gevraagd. Met een cadeau wat hij helemaal zelf heeft gemaakt. Ik had niet verwacht dat iemand mij zo kon verassen.

Om Ben ook te verrassen regel ik samen met het hotel een speciaal diner voor twee personen. Ik spreek af om minimaal een half uur op de kamer te blijven. Dit lukt wel doordat we nog willen douchen en omkleden. Opeens word naar onze kamer gebeld, snel neem ik de telefoon op. Alles staat klaar en is geregeld. Ben is nieuwsgierig en met een smoesje heeft hij nog niks door. Eenmaal boven zien we een gedekte tafel voor twee personen onder een grote bloemen pergola. Kaarsjes staan rondom de tafel in de vorm van een hart en op de grond liggen allemaal bloemen. We genieten van het eten en krijgen nog een dessert cadeau. Een speciale afsluiting van een geweldige dag.

Voor onze foto online kwam hebben we eerst een aantal mensen ingelicht. De eerste met wie we dit wilde delen was Zuzu. Een meisje van de Golden House waarmee we een hele goede band hebben opgebouwd. In de eerste week had ze Ben verteld dat hij mij ten huwelijk zou moeten vragen. Wij deelden ons geluk en haar sprankelende ogen zal ik nooit vergeten. Hierna heb ik vriendinnen ingelicht en de andere kinderen uit de Golden House. Voor mijn opa en oma heb ik een kaart geschreven die Ben aan ze zal overhandigen. Ook zij reageerde vreugdevol en verrast.

Toen ik de foto op Facebook had geplaatst was het voor sommige een raadsel wat er veranderd was, maar vele zagen al snel waar het om ging. Ik wil iedereen heel erg bedanken voor alle lieve berichten. Het doet me onbeschrijfelijk veel dat iedereen zo mee leeft.

De trouwdatum staat nog niet vast, we willen naar deze dag toe leven en genieten. In Myanmar ben ik me gaan beseffen in wat een vluchtige maatschappij we leven. Dit keer wil ik even niet vast zitten aan een scherpe deadline waardoor je irrationele beslissingen kan maken. Ik wil de tijd nemen en bewust stil staan bij het moment, zodat wij met de mensen die wij liefhebben optimaal kunnen genieten van een bijzondere dag.